Een gesprek met een kunstenaar, bezoek aan een expositie, opening van een galerie; altijd interessant en inspirerend. Meestal inspirerend. Of bevestigend. Verwarrend ook weleens. Zoals mijn schoonvader vroeger al zei; kies zelf wat je van een dienblad afpakt. Mensen komen gedurende het leven langs je met een figuurlijk dienblad met hun eigen wijsheden, ervaringen en adviezen. Pak daarvan af waarvan je denkt dat je er wat aan hebt. De rest laat je lekker achter. En soms laat je iets achter waarvan je denkt dat je er niets aan hebt. Na een tijd ren je toch even terug omdat je je realiseert dat je dit toch op je eigen dienblad wil meenemen.
Een mooie metafoor voor de dingen in het leven. Als we al die aangereikte dingen zouden pakken, zou je van hot naar her geslingerd worden wat je eigen ontwikkeling en identiteit in de weg kan zitten. Aan het begin van mijn kunstenaarsschap pakte ik alles nog aan, ook al liet het mij dat wankelen. Nu bekijk ik die informatie van alle kanten en bepaal ik zelf wat ik er mee wil doen. Soms even in de koelkast. Wat ik merk tijdens bezoeken aan galeries, exposities en gesprekken met kunstenaars is dat ik daar dingen van meeneem, maar ook bewust achter laat. En altijd een ervaring rijker. Ook al was die ervaring niet zo soepel en positief :).
Een galeriehouder die het verschil benoemt tussen decoratieve kunst en inspirerende kunst. Decoratieve kunst schijnt dat gewoon mooi te zijn terwijl inspirerende kunst iets met je doet, een bepaalde emotie oproept. Een niveautje hoger? Prijsklasse hoger? Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik daarvan meeneem op mijn dienblad. Het heeft wel iets in mij losgemaakt, een wil om iets te creëren wat niet onder woorden te brengen is. Zoals Edward Hopper (een beroemde kunstenaar, google maar eens) ooit zei:
If you can say it in words, then there will be no reason te paint.
Oftewel;
If you can't say it in words, there is a reason to paint it.
